Tam emin olamamakla beraber sanırım 99’du Goran Bregoviç’in Düğün ve Cenaze’den daha öte bi’adam olması ile tanışıklığım.Youtube o zamanlar bu kadar aktif değildi hatta yoktu ki internet cafeden link tıklayıp dinleyebilelim. Hersene Goran Bregoviç Düğün ve Cenaze orkestrası ile İstanbul’a konserlere gelirken biz Karşıyaka’dan magazin programlarının içeriğinde kıyıdan köşeden yakalamaya çalışırdık şarkılarını yada Cine 5 den abazaya dekoder işlemezden idmanlı olarak izlemeye çalışırdık tekrar konserlerini.Velhasıl Erhan(Ekançe) 16 yaşında gelmişti Yugoslavya’dan biz Goran Bregoviç’in şu şarkısını çevirsene bajçe ne diyo bu şarkıda falan derken o bize Tifa,Alen,Bebek falan diyodu.Dugme diyordu ama biz durumu idrak edemiyoduk.Nasıl olduysa bi’gün Ekançelerde oturup onun Bosna’daki askerlik maceralarını dinlerken fonda 80’ler soundı rock müzik çalmaya başladı.Sadece o mu üstüne gayet çatallı bi’ses öyle içten Boşnak’ça söylüyodu ki kayıtsız kalmak imkansızdı.Üstelik şarkı Fatih Erkoç’
çocukluğumda ''orda bir köy var uzakta,gitmesekte görmesekte o köy bizim köyümüzdür'' şarkısının bana o köyün, o yerin neresi olduğunun anlamını barıdıran bir ülkeydi yugoslavya. dedemin partizan olmasından mı, yoksa göçtüğümüz köyün yugoslavya komünist partisinin (bu arada köyün tamamı müslümandır ve gayette dini bütün insanlardır) makedonyadaki karargahlarından biri olmasından mıdır bilmem ama gidip görmeden içimde derin özlemlere hep gark etmiştir beni yugoslavya. ne kadar uzak olsam da hep benden bir parça olduğunu sayışım bundan olsa gerek. 91den sonra yugoslav olmaktan makedon olmaya afilli geçenlerden olamadım. hala da geçememekteyim. sanırım 93 tü, sarajevo pazar yeri katliamında allahtan uzaklaşmıştım. sonra 94te srebrenicada bıraktım allahı. imanı bıraktığım topraklarda devletin ismini bırakamamakta ayrı bir ucubelik. uzun lafı kısası yugoslavya ütopyaydı. olmadı...
Yorumlar