biraz melankolik biraz gözyaşı gibi sanki .........
zor haftalardan geçmenin verdiği hüzün ve belirsizlikten çıkmak için bazen kendime farklı yöntemler deniyorum ama sanırım en bilindik yöntem yine bir müzik ve şarkıya anlam yükleyerek tekrar sonuca doğru hareket etme durumu. insanın adım attığında adımının yoldan kaymasına sebep olabilecek düşünceler yüzünde asık bir harita oluşmasına , gözlerinin kısılmasına, saçının dağınıklığına önem vermemesine , uyandıktan saatlerce sonra bile gözündeki çapaklarının bile hala yerinde olmasına sebep olabilir kanımca. işte bu karanlık adımlamalarda bir şarkıya ve sözlerine bakıp bakıp iç geçirme durumunu yaşıyorum... şarkı adı ahtapotlar ve sahibi zakkum denilen bir grubumuz işte. sözler aslında bir canandan olan ayrılığı ifade etse de benim şarkıda kişiye veya aşka değil çoğul olarak sevdiklerime yüklediğim anlamlar ve sonucunda doğan gözyaşı ve melankoli var. sonuça bir insanın ne anlattığını ölçmek için karşısındakinin ne anladığına bakmak gerek diye bir genelleme de mevcut dünyamızda zaten. ben ...
