geçmişli zaman
kişiler; ben,erdem(siyah akordeon),enis(gitar),furkan(üzgün çocuk),suzan(kameraman)otepanka özge(siyah saçlı kız),nana(balkondan bakan yaşlı kadın)
yer;bizim evin bahçesi
eski bir hatıra oldu şimdi kayıttaki görüntüler.ne artık yüzümde o güzelim sakallarım var,ne evimizin bahçesi kaldı.istanbula yerleşip işe girdikten sonra 3 günden fazla sakal bırakamıyorum.bahçenin olduğu yerde şimdi 5 katlı bir apartman ailem artık o apartmanın 1.katında oturuyor.Özge almanya da,Suzan istanbul da öğretmenlik yapıyor,Erdem müziği bıraktı aşçı oldu..Enis askerden yeni geldi kafayı resetlemeye çalışıyor.Furkan pınar dan tamamen ayrıldı ordaki gibi artık üzgün günler yaşamıyor ve nana. o bilinmeyene gitti,geri gelemiyor belki bi yerleden bizi izliyor(izliyosan,duyuyosan; te sakam be nana).
bazı filmlerin sonunda böyle anlatımlar olur ya ondan etkilendim sanırım.artık ne kuzenlerle ne de dostlarla böyle ortam yapamıyoruz büyüdük mü ne ? çok eski de zamanlardan bir anı değil ama içimde çok uzak bir hayal gibi artık.hayatımında en çok yaşanmışlıkların olduğu o bahçe artık yok. suzan nana nın cam dan artık emine teyzeeeee kadri evde mi diye de seslenmiyor,telefon açıyor kuzi evde misin diyor.nana hiç yok. o olmayınca o eve giden bir kadri de yok,komat yok,valangija yok,sarajlija yok,geçmişe dönüş yok.hayat yetişemiyeceğim bir hızla dönüyor. geriye hayatı durdurduğumu sandığım kareler kalıyor. üzerinden zaman geçince o karelere bakıyorum dokunamıyorum.ben galiba kendimi biraz fazla kandırıyorum
Yorumlar