bi idrak

kuru laflar ile endişemi ihlal etme,
kulak asmaz davula dinleyen elbette kösü.
bu mudur ahsen-i takvim ile medheylediğin,
bu mu insan diye halkettiğin eşek sürüsü.

neyzen yıllar önce bunu söylerken belki etrafında çaresiz bakan gözleri , belki idrak edemeyen dingilleri kim bilir belki de sadece sinirlendiklerini düşünmüştür. o neyzen de kalsın lakin bu mu insan diye medheylediğin eşek sürüsü yüzyıllarca belki de en fazla tekrarlanacak ve tekrarlanmakta olan kalıptır, değişmez. ha kendin ne boksun da başkasına salladın diyenler de olabilir. o da mümkündür en nihayetinde eleştiri kendi lop etine batmadan başkasına girmez.... işte bu yüzdendir ki hayal denilen o yüce soyutsal kavramın altını dolduramayanlara sallıyorum ben şimdi bunu. her insan hayatına dair en güzel hayalleri her gün, sürekli, mütemadiyen canlandırır ki insan olmaya dair en özel adımlardandır bu.... hayal yaşama dair bir halattır insanla umut arasında... yaşama sevincine bir kremadır, gece vakti acıktığında kaşık kaşık yenmiş bir nutelladır... lakin hayal bir arzudur, gerçeğin peşinden koşma umududur, içi köküne kadar doludur... kuru sıkı etrafa hunharca saçılacak kadar ucuz olmaz, olmamalıdır... yıllarca arzuyla biriktirilir, ne bir günde bir göze bakarak, ne bir günde bir sözden etkilenerek koparılabilir taa en derinden.. yol katedilir, emekle, fedakarlıkla adımlar atılır.. lafa söze bakmadan, onu bunu dinlemeden kendin olarak peşine takılınır... düşersen ne olur yaradır kabuk tutar geçer... en nihayetinde bir suya doyamamış bir balık ve o balığın tutturduğu bir rota vardır... belki suyun tersine yüzer ama ona da eyvallah ulaşacağı nokta kendi kıblesidir , vazgeçilmezi, hayalidir... sonuç mu ; hayal yaşamak isteyenler için bir çivili top, gerzekler için sadece ucuz eğlence kaynağıdır... tekrarlanır durur, her gün daha da fazla hayal için adım atılır, her gün attığı adımlar sertleştirir, etrafında sıfır zamanlı hayalleri gördükçe de gerzekliğe olan inançlar artar... bi idrak bir zümrenin kurduğu sıfır zamanlı hayallerin ortasında yer almanın en küfürlü acısından uzak durulur... ben,bizzat,kendim yoktur elbette.. fakat ben,bizzat hayalim, kendi kıblem ve benimle beraber olanlar vardır... fakat bir nihayet vardır; bütün sonuçları bu dünya da misafir ruhuma ve beni koyacakları dokuz tahtayı kapatan o kuru toprağa ait... ha sana ait ne var mı diyorsan bi idrak, yarına kuru bir pişmanlık, sonunda çamurla kaplanmış dokuz tahta...

meoezcan