öylesine
Devlet tiyatrolarının kapanması , 19 mayıs gençlik bayramı , Türkay Saylan'ın ölüm yıldönümü , Uludere'de yaşananlar , Başkanlık sistemi falan derken aslında politik bir başlık seçip uzunca bir şey karalanabilir ama sanırım uzun zamandan beri hiç niyetlenmediğim şey böyle siyasi bir kaç kelam karalamak. Hele hele ne söylesen çabukca yandaş , karşı damgasını yemenin kolay olduğu ve arkadaşlarının bile düşüncenden dolayı senden uzaklaştığını varsayarsak siyasetim zihnimin dibinde kalsın en iyisi.
Sıradan hayatın sıradan zamanını harcamayı çok sıradanlaştırdığımız yaşlara geliyoruz sanırım. Mutluluk kelimesinin anlamını sadece hatıraları anarken kullanmaya zorluyoruz kendimizi. Memnuniyetsizlik , beğenmeme , umutsuzluk , ileriyi görememe gibi kavramlar mutluluk kelimesinin üstüne çıkmış kolbastı oynuyor sanki dilimizin itiklemeleri ile. Herkes televizyonda gördüğü seksenler , doksanlar programını düşünüp ah ne mutluyduk o zamanlar çok şey değişti gibi kaçak dövüşmeyi tercih ediyor nedense. Mutluluk olarak kimin neyi algıladığı beni ilgilendirmez ama tebessüm etmekten bile çekinen insanların varlığının çokluğu , tebessüm edenin amann sende amma cıvıksın diye içsel düşünmelerinin çabucak oluştuğu toplulukların içinde gülmek için zorluyormuş gibi hissediyorum bazen kendimi. Gerçi bu konuda hayatımda gördüğüm en özel insanlardan olan blogumuzun kurucusu , yaşatanı , herşeyi sevgili big bekowsky sen bu tanımlamaların dışında kaldığın ve özellikle şahsımın lan bu işte diyerek düşüncelerime farkında olmadan kattığın destek için sonsuz teşekkürler ve nice senelere. Çok fazla uzatmaya gerek yok , gülmek ve hatıralarda mutluluk aramanın çok manası yok. Keşke diye çırpınmak her gün sizi geriye götürmekten ve yaşadığınız anın değerini anlamamadan başka bir şeye yaramaz. En güzel aşağıda hanım kızımızın yaptığı gibi metroda olsan bile gülmek ve güldürmek için türlü hınzırlıklar bulabilirsin. Yeter ki içinde ana var olan saygın,umudun ve sevgin kaybolmasın.
Sıradan hayatın sıradan zamanını harcamayı çok sıradanlaştırdığımız yaşlara geliyoruz sanırım. Mutluluk kelimesinin anlamını sadece hatıraları anarken kullanmaya zorluyoruz kendimizi. Memnuniyetsizlik , beğenmeme , umutsuzluk , ileriyi görememe gibi kavramlar mutluluk kelimesinin üstüne çıkmış kolbastı oynuyor sanki dilimizin itiklemeleri ile. Herkes televizyonda gördüğü seksenler , doksanlar programını düşünüp ah ne mutluyduk o zamanlar çok şey değişti gibi kaçak dövüşmeyi tercih ediyor nedense. Mutluluk olarak kimin neyi algıladığı beni ilgilendirmez ama tebessüm etmekten bile çekinen insanların varlığının çokluğu , tebessüm edenin amann sende amma cıvıksın diye içsel düşünmelerinin çabucak oluştuğu toplulukların içinde gülmek için zorluyormuş gibi hissediyorum bazen kendimi. Gerçi bu konuda hayatımda gördüğüm en özel insanlardan olan blogumuzun kurucusu , yaşatanı , herşeyi sevgili big bekowsky sen bu tanımlamaların dışında kaldığın ve özellikle şahsımın lan bu işte diyerek düşüncelerime farkında olmadan kattığın destek için sonsuz teşekkürler ve nice senelere. Çok fazla uzatmaya gerek yok , gülmek ve hatıralarda mutluluk aramanın çok manası yok. Keşke diye çırpınmak her gün sizi geriye götürmekten ve yaşadığınız anın değerini anlamamadan başka bir şeye yaramaz. En güzel aşağıda hanım kızımızın yaptığı gibi metroda olsan bile gülmek ve güldürmek için türlü hınzırlıklar bulabilirsin. Yeter ki içinde ana var olan saygın,umudun ve sevgin kaybolmasın.
Yorumlar