adios emilio delgado

güle güle güzel yüzlü adam.

ilk maçını hatırlıyorum; simsiyah formanın içinde çıkmıştın süper kupa maçına, renkli takımlardan arkadaşların gözlerinde gördüm korkuyu, hayran hayran bakakalmıştık ekran başında. o günü tekrar yaşayamadık. bir maçlık bir "yırtıcı" adam rolü müydü, bir de söylediğin gibi zürih maçları vardı elimizde.

uzun uzudaya hem yerecek, hem övecek bir çok şey yazılabilirdi esasında ama bu bir vedaysa iyi birşeyler kalmalı akıllarda. keşke olsaydı. temiz yüzün kadar, burdaki futbolun sevebileceği bir yırtıcılığın, agresifliğin de olsaydı. adios.