eski açık sarı desene

Geçen senenin sonunda yaşanan kaybetme duygusu ve şahsi olarak müthiş bir hikayenin başlaması umudunu taşıdığım Bülent Korkmaz'ın garip vedası ile biten sezon ve son günlerin ardından yönetimin kendi adıma tam soğuyorum derken mühim adam Rijkaard'ı başa geçirmesi ve devamında Keita ve Elano adlı iki acayip adamın takıma kazandırılması,Arda'nın takımda kalması da beni stada doğru yönelten,umut taşımama sebep olan ve en azından ileriye doğru planlar yapılmasına dair işaretlerin olduğunun varsayımına kapılmama neden oldu.

Perşembe günü uzun sürenin ardından gittiğim Ali Sami Yen'de 5-0 lık bir galibiyet ile ortaya çıkan o güzel havaya bende ortak olmaya başladım. Özellikle neler yapacağını görmek adına özel izleyicisi olarak Keita'nın zıpırlığı, başdöndürücülüğü , hızı , iş bitiriciliği beni ve zamanımı paylaşan güzel insanın mest olmasına, eğlenmesine,keyif almasına sebep oldu.

Bugün Kayseri karşısına çıkan bu takımın ne yapacağı ne tür bir sonuç alacağı an itibariyle beni ilgilendirmiyor ama ben akşam saniyede topu kanattan diğer kanada taşıyan, hızlı tek toplarla her dakika boşluk kovalayan , kanatlarda inanılmaz hızlı atağa kalkabilen ve üretebilen (sabri hariç) bir takımı izlemek sonuçları aldırış etmeme sebep olduğundan şüphem yok.

Kazanılsın kaybedilsin Keita denilen inanılmaz adamın driplinglerini ve ani çalımlarını, Arda'nın yeni sorumluluğunda adam eksilten,oyunu daha büyük alandan izleyen ve genişletmek adına yaratıcılığını öne çıkaran,göbekten bindirmeler ile artık daha iyi şut çekebilen hali ile şu ana kadar izlemekten her dem keyif aldığım takımımın 3-4 yıllık antrenör kontratı ile Rijkaard abimizin elinde kararlı,oynayan ve kazanan bir takım olacağında şüphem yok.

Haydi rastgele, sezon sonu keyifli anları konuşmak üzere.