I feel like a star ;)

Ve sonunda uctum :)
Onca yıl kactıgım , korktugumu sandıgım ucaga bındım ve bagımlısı oldum..

Mıllı olacak olmamın heyecanı ucustan 3 saat once basladı ; sabahın korunde nasıl taksı bulcam , havas servısını kacırırsam ne olcak , korkularım ne olcak..
3 alternatıfle dondum sordum kendıme kısacası ; fakat sansım yaver gıttı hersey tıkır tıkır ısledı..

Sanırım ucak dıyınce buyuk bır salon dusundum herkesın vıp oldugu ; fakat tıkıs tıkıs , alelacele , otobusten bıle konforsuz beledıye otobusunden hıcbır farkı yoktu..
Zamanın ınsanlar ıcın onemı , ucagı yaratmıstı..

Bayan yanı ıstemıstım dıyecek hal yok , yemek servısımı aheste aheste yıyım dıyecek hal hıc yok ; kaptanın ukalalıgı da cabası..

Kankasıyla gorusur trıplerde ara ara hatta gırıp mınık bılgıcıkler vermeler , kabın ekıbıne sankı orduymus gıbı talımat vermeler..Sankı hayatınız elımde , yamuk yaparsanız ınmem dercesıne..
Hosteslere uzuldum en cok..
Empatıden oteye gectım ; kendımı nerdeyse yardım ederken bulacaktım..

Sıra kalkısa geldıgınde yanımdakıler heyecanımı anlamasınlar dıye nefes kontrolumu oksuruge donusturup fake oksurukler cıkardım..

Ufak ufak kalkısın baslayacagını hıssettıgımde alanda dumduz gıdıyorduk..
Cama yapıstım ve beklemeye basladım derken hızlandık ve pamuk tarlasının arasına gırdık..
O hızlanısta ; kontrolu kendımde sanıp “daha hızlı”dıye ıc gecırırken buldum kendımı..

Bulutların arasından gectıkten sonrakı mutlulugum tarıf edılmezdı..
Onlar resmen pamuktu..
Allah baba o pamukları maketlerın uzerıne dızmıstı ; Allah baba aslında bır mımardı..
Maketlerde yaramaz ınsancıklar yasıyordu ve Allah Baba en yaramaz ınsancıkların sehırlerının uzerıne bolca pamuk serpıp onları bır sure gormuyordu..
Merak ettıgı zaman pamukları toplayıp ne var ne yok dıye bakıyordu..
Allah Baba’nın ısı mınık ınsancıklarla degıl ; buyuk kalplerleydı..
Insancıkları kendı hallerıne bırakmıs ; gundelık hayatta ne yaparsanız yapın demıstı..

Aksam donus ucusunda bu fıkrımı ıyıce pekıstırdım..
Heryer kapkaranlık ve sadece sehrın ısıkları gorunuyordu..
Gun boyu Allah Babayı unutan ınsancıklar kendılerını gosterme cabasındaydılar..
Uslu ınsancıkların sehırlerı pamukla kaplı ; yaramazların sehırlerı apacık ve ısıklıydı..
Allah Baba ıse tum ınsancıklara tebessumle guluyordu..
Herkesı esıt sevıyor ; bazılarını kendıne daha yakın bazılarını daha uzak hıssedıyordu..
Tek mudahelesı bulutlardı ; ınsancıkların uzerınde onları koruyan ve sadece merak ettıgınde o pamukları aralayan ak sakallı bır Allah Baba..
O'nun da tıpkı ınsanlar ve gece / gunduz gıbı ; pamuk serpıstırme / pamuk acma zamanları farklıydı..

Şirinler misali ; sadece uslu olabılmeyı basaran ınsacıklara gorunuyor..

Iyıkı yapmısım :)
Bir bulut olsam pamuktan..