kaybettikçe bir çentik attı alnımın üstüne tanrı

daha dün çok sevdiğim bir arkadaşımın askerlik hikayesini yaşamak için toplandığımızda ilk defa duydum bu emre aydın şarkısını. Bu yağmurlarmış şarkının ismi ve başlıkta yer alan sözlerde zaten şarkının giriş sözleri. Ben Emre Aydın'dan fazla hazzetmem aslında , hala 6.Cadde'nin bir arada olacağının hayalini kuranlardanım işin doğrusu. Üç ayaklı sandalyem derken hatırlıyorum Emre Aydın'ı da zaten. Fakat dün bu şarkıyı dinlerken feci bir tokat yedim aslında ama belli de etmeden yanımdakilere. Büyüdün dedi diye herif bas bas bağırırken aslında müzikte olgunlaştığını mı anlatmaya çalışıyor diye de kendi kendime sorular türettim işin gerçeği Emre Aydın adına. Bak burdayım ölmedim hala derken de yaşadıklarına karşı altı dolu bir isyanı anlatmaya çalışıyordu sanırım. Unutmak için , senin için , annem için diye şarkıda sesini yükseltirken de hayatta neye değer verdiğini ve ne için uçurumun kenarında bile sımsıkı durduğunu anlatmaya çalışıyordu. Ben bu şarkıdan cidden sağlam bir tokat yedim. Fena çarptı beni. En fazla da başlık cümlesi üzerinde düşünelesi bir cümle olarak hafızamda yer edindi. Kaybettikçe bir çentik attı alnımın üstüne tanrı demiş adam fena söylemiş , gerçekten ağır anlatmış adam. Devamında da büyüdükçe bir sayfa attı , takvimin üstünden tanrı , yorgunsun dedi , diye yazmış herif. Valla doğru söylemiş , hem de sapına kadar arkasında olacağım laflar etmiş. Bi düşün ey insan şu lafları peşpeşe ; kaybettikçe alnının üzerinde biriken izler , gün geçtikçe , günler devam ettikçe , zaman akıp gittikçe daha da yorgun yapmaz mı seni ? Bırak kaderi , alın yazısını , tanrı çentik atmaya karar verdiyse kayıplarına dair , bu takvim yaprağı daha hızlı koparılıp gitmez mi yerinden , seni uçurumun kenarına bırakıverir bir anda , sonra da çırpınırsın yüksek sesle , annem için , senin için diye son gözyaşı damlalarımızı akıtırız daha da ötesi olmaz valla.