Boş Koltuk
Bu akşam hafif bir hüzün var bende. Ağabeylerini uzak diyarlara yollayan ufak kardeşin hüznü diyelim. Her eve geldiğimde, her birini salonun farklı bir köşesinde görür, tek tek yanlarına gider sarılırdım. Artık o alıştığımız köşelerinizi boş yada başkalarının varlığı ile görmek aynı tadı vermeyecek, üçünüzün de. Çok yakında aynı kervanda buluşmak üzere. Sizi seven bütün "ajanlarınız", "bajçeleriniz", "başkanlarınız" adına.
Ömür.
Ömür.
Yorumlar
kesinlikle.. bu cümleden sonrası gözyaşıdır.. ama kardeşler bilir, inanırlar ki uzak diyarlara giden kardeşleri, mutlu olacaklardır. boş koltuklara baktıklarında tesellileri bu olur..