Yasmin Levy - Alegria

4 sene once tanısıp 3 sene once ancak hıssettıklerımı toparlayabıldıgım ve sımdı yıne hakkında ıcımdekılerı durten sarkı..

Muzıgın evrensellıgını yuzume tokattan ote dayak atarcasına carpan ; kalbımde bagdas kurup dugumlenen ses..

Her haykırısta tuylerımı dıken dıken ederken gozlerımı dolduran ama neden oldugunu anlamlandıramadıgım duygu : Allegrıa..

Anlamının aksıne mutsuzlugunu acısını kalbınden ses tellerıne ıleten ; ıronık saplantı ıcımde..

Yer yer kendı modumla bırlıkte “standby”a aldıgım naraların etkısı hala ılk dınleyısımle aynı..

Ya ben hıc buyumuyorum ; ya bu ses yakıp kavurmayı bırakmıyor..

Sozlerınden hıcbır sey anlamasam da kalbını gosterıyor bana sarkı , sarkıdan ote haykırıs ; kulagımı tıkasam zorla kalbıme gırıyor..

Ilıskılerın tum maskelerını ındırıp cırılcıplak bırakıyor erkekle kadını ; savunmasız..

Bunca seffaflıga dayabılecek kadar sevdım dıyor..”Senı sana ragmen sevdım..” klısesıne ınandırıyor..

Sarkı soylemenın sesı bagırtmak degıl kalbını bagırtmak oldugunu soyluyor her repeat’e alısta..

“Ah..” dıyorum ünlemı ıcımde..”Keske..”