güney afrika: 5. gün
"biz niye yokuz?" muhabbetlerine hiç girmek istemesem de, slovenya, cezayir, yeni zelanda, slovakya, kamerun hatta sırbistan gibi takımları ve maçlarını gördükten sonra içerlemiyor değilim. özellikle son avrupa şampiyonasının hikayesini zihnimde tekrar yaşayarak. isviçre maçıyla başlayan, çek cumhuriyeti, hırvatistan maçlarıyla tavan yapan kupa heyecanı, sonuç kötü olsa da almanya maçıyla bir külkedisi hikayesi yaşatmıştı en azından. taraf olduğumdan dolayı bu düşüncelerle çevriliyor olabilir miyim? ama izlemek istemediğim bir çok oyuncuyu kadrosunda bulunduran, özellikle terimli haliyle milli takıma olan ilgimin de en alt seviyelerde olduğu zamana denk gelmesi biraz olsun salt bir taraflıktan öte olduğunu düşündürtüyor bu "keşke"lerin.
kupadaki heyecan arayışımıza geri dönecek olursak, şimdi geriye kalan dört takım var sadece: fildişi, portekiz, brezilya ve pek tabi ispanya. ispanyayı ayrı bir köşeye koyup devam edelim; fildişi ve portekizin heyecandan fazlasını koyamayacağını düşünüyorum. ikisinden biri brezilyayla beraber üst tur heyecanı yaşayacaktır elbet. fazlasını yapabilmeleri bu kadar kötü takımın bulunduğu bir turnuvada süpriz olmaz sanıyorum. biraz olsun eşleşme şansı yeterli olacaktır bu noktada. biraz erken bir söylem olabilir, ama 2008 avrupa şampiyonası finalinin rövanşını tekrar yaşamak özellikle de bir level atlamış almanya bulmuşken, çok daha keyifli olabilir.
Yorumlar