yüzün anlattığı hikaye;

Bekowsky
her yüzde görülmeyen ama denk gelinen yüzde görüldüğünde heyecanla okunmaya başlanan, bitirmek için başlanılan bir kitap degilde hiç bitmemesi için sayfa sayfa dirhem dirhem okunan kitaplara benzer. genelde kadınların bu hikayeyi çok daha somut anlattıklarını görmekteyiz. acıyı kederi ve mutlulugu zamanı geldiginde öyle bir işlerler ki yüzlerine, ne hissettiklerini kolaylıkla hikayesinden anlarsınız.

İnsanın hikayeside böyle değil midir zaten... yüzüyle beraber paralel adımlar atan,doğan ,gelişen,büyüyen,yaşlanan ve hikayenin sonunda soluk bir son... Hiç bitmesin sloganları ile beraber geçen yıllar, hayatın her rengini her gün farklı notlarla önümüze koyan sayfalar.... işte hikayeyi tam anlatmak isterken bir yüze baktığımızda aklımıza gelen kısa senaryolar;

umut ile hayatın her tadından bir şeyler koparmaya çalışan benzersiz suratlar.....
bulunduğu hayatı kendi masumiyetiyle değerlendiren masum yüzler.....
acının,yalnızlığın,çaresizliğin en derinini ,en keskinini yaşayan biçare yüzler....
sadece keyfe dair bir beklenti ile ileriye bakan eğlencelik yüzler.....
sadece aşkına dair en özel anları,sadece kalbiyle değil, beyni ile suratı ile yaşayan tarifsiz yüzler...bir yolculuğun ortasında sadece durduğu , yaşadığı anı anlamaya çalışan "kapıldık gidiyoruz hikayesine sahip yüzler"....
hayatındaki en güzel anları,en güzel yüzleri sadece istediği ,sevdiği materyallerde saklayan,işini zevkle yapan yüzler....
hayatın kirli hikayesinde tertemiz yüzünü gösterenler.....
hayatın hayal ve umut dünyasına doğru kürek alırken havalı suratıyla poz veren yüzler.....
sadece ama sadece güçlü olmaya çalıştığını anlatan,dirençli,emekçi yüzler.....

kapitalizmin en vahşi kan emiciliğiyle açıklanabilen traji-komik yüzler....
işte hayat adı altında yüzlerin anlattığı hikaye....

beklenti,umut,adım,aşk,yalnızlık,kaybolmuşluk ve bir sürü sıfatları gururla taşıyan yüzler... her kare farklı bir sıfat,her adımda yepyeni bir hikaye,akıp giden bir sonsuzlukta trajikomik,duygusal,prestijli,vahşi,gururlu,onurlu noktalarla herşeyi taa en ortasından betimleyen bir ifade-i hayat....



Giriş paragrafındaki katkısı ve yazısından dolayı;
----defna'ya teşekkürler-----
Hiçbir yere bakmıyormuş gibi görünen bir adam vardı. Herkes kör olduğunu düşünüyordu onun. O ise itiraz ediyordu buna: "Ben kör değilim, sadece karanlığı eksiksiz görmeye çalışıyorum."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ben yazdım..

Bekowsky
Ahtapot saldırısına uğramış gibi sarılmış olan bedenim nefes almayı becerememekte şu sıralar.. Bende bir şarkıyı seçtim kendime en doğru zaman oldugunu düşünüp ve hakkını vererek bazen gece uyku dünyasından çıkıp bazende gündüz gerçek dünyadan sıyrılıp dinlemeye başladım..iyi ki varsınla başlayıp sitemden öteye giderken bağıra bağıra hiçbişeyin eskisi gibi olmadıgını söyleyen bir şarkı seçtim..yanlış yola gidenin ben oldugumu söylerken ondan dönmesini bekleyecek kadar saçmalayabilen ,severken pişmanlık hissetmeyen sözlerle avuttum içimdeki acıyı.. ve sertap erener..son albümüyle beni fazla şaşırtan kendimi rengarenk bir şekilde dans ederken bir anda koparılan çiçeklerin oldugu bahçemde ağlarken bulmak şaşkınlığımın albümden ötürü değil benden ötürü olduğu gerçeğini sundu sanırım.. Bu zamana kadar geçtiğim bütün duraklar beni yormuşken ilk kez heyecanla dinlenmek istediğim bir durak bulmuş durumdayım..ve bu durağa ulaşmak için başladığım yürüyüşümde işte bu
Devamı

Kad Bi Bio Bijelo Dugme

Bekowsky
Resim
Tam emin olamamakla beraber sanırım 99’du Goran Bregoviç’in Düğün ve Cenaze’den daha öte bi’adam olması ile tanışıklığım.Youtube o zamanlar bu kadar aktif değildi hatta  yoktu ki internet cafeden link tıklayıp dinleyebilelim. Hersene Goran Bregoviç Düğün ve Cenaze orkestrası ile İstanbul’a konserlere gelirken biz Karşıyaka’dan magazin programlarının içeriğinde  kıyıdan köşeden yakalamaya çalışırdık şarkılarını yada Cine 5 den abazaya dekoder işlemezden idmanlı olarak izlemeye çalışırdık tekrar konserlerini.Velhasıl Erhan(Ekançe) 16 yaşında gelmişti Yugoslavya’dan biz Goran Bregoviç’in şu şarkısını çevirsene bajçe  ne diyo bu şarkıda falan derken o bize Tifa,Alen,Bebek falan diyodu.Dugme diyordu ama biz durumu idrak edemiyoduk.Nasıl olduysa bi’gün Ekançelerde oturup onun Bosna’daki askerlik maceralarını dinlerken fonda 80’ler soundı rock müzik çalmaya başladı.Sadece o mu üstüne gayet çatallı bi’ses öyle içten Boşnak’ça söylüyodu ki kayıtsız kalmak imkansızdı.Üstelik şarkı Fatih Erkoç’
Devamı