Kardeşim Hrant!

Kardeşim Hrant! İşte "bir tek Ermeni'nin ölümü bile" bize neler öğretiyor. "Topluca öldürülseydiniz" daha neler olurdu kim bilir. Senin öldürülmenle, senin ölümünün siyasi bir malzeme yapılmasını birbirinden ayıramayan; senin ölümünle, başka siyasi suikasta gidenler birbirinin zıttı durumdaymış gibi karşılaştırma yapan; senin ölümüne gösterilen samimi ya da samimi olmayan ilgiyi, şehit cenazelerine gösterilen ilgiyle karşılaştıran, belki de "bizim şehit cenazelerimiz niye bu kadar kalabalık değil lan" diye iç çeken bir sürü denyo arkadaşım var benim. Ama hiçbirinin aklından, Ermenisi Türkü ya da Kürdü, "niye ölüyor kardeşim bunlar" diye sormak geçmiyor. Ve kötüsü, kendilerinin Kürde ya da Ermeni'ye diş biledikçe, bu ölümlerin altında yatan nedenleri söylem olarak yeniden ve yeniden yarattıklarının, "faşistleştiklerinin" farkında değiller. Ve daha da kötüsü, senin Anadolulu bir Ermeni olarak "bu topraklarda gözünün olduğu, ama götürmek için değil gömülmek için gözünün olduğunu" bilmeyen bu yamyamlar sürüsü, buldukları ilk fırsatta yurt dışına def olup gidecek kadar çok seviyorlar memleketini. Senin yargılanma gerekçe olan makale dizini, senin kadar "Türkçe bilmedikleri için" kaba etlerinden anlıyorlar. Ve en sonunda, bütün iddia ettikleri o "Türklük"e dair hiçbir kültürel değer taşımadan onun savunuculuğunu yapıyorlar. Birgün, ölenlerin "kimlerden olduğunun" sorulmadığında bir şeylerin düzelmeye başlayacağını bilmiyorlar. Kusura bakma Hrant, biraz feysbuk devrimciliği yaptım ama burdan boşaltmam gereken biraz gazım vardı...

Halil AKKURT(sevdiğim bir dostum)